در دنیای امروزه، یکی از بحث های جدید در دنیا این است که فضای کار اشتراکی چیست و آیا به خوبی یک دفتر کاری خصوصی است؟

فضای کار اشتراکی از سال 2005 به بازار کلمات مورد استفاده‌ی مردم در آمریکا راه یافت و شروعی بود برای ورود شرکت های بزرگی به بازار فضاهای کار اشتراکی، اعم از وی ورک(WeWork).

با ورود فضای کار اشتراکی به اروپا و سپس به آسیا، این فضا ها به یکی از مجموعه هایی تبدیل شدند که به طور متوسط برای اعضای آن ها کمتر از خرج یک دفتر اختصاصی هزینه می‌داشت و شرکت های مختلف برای استفاده کردن از مزایای اقتصادی و شبکه سازی آن، می‌توانستند از آن استفاده کنند.

در ایران نیز در سال 1393، اولین فضای کار اشتراکی(فینووا) شروع به کار کرد و حالا نزدیک به 200 الی 300 فضای کار اشتراکی مشغول به کار هستند، کافه ها نیز حتی میزهای سوشیال را به مجموعه‌های خود اضافه کرده اند تا شما بتوانید در کنار نوشیدن قهوه، کارتان را هم انجام بدهید.

اما آیا فعالیت میزهای سوشیال کافه ها و فضاهای کار اشتراکی باعث شده است که میل مردم به فضاهای کار خصوصی کم شود؟

هنوز بسیاری از مردم علاقه‌مند به فضاهای کار مخصوص خود هستند، اکثر فضاهای کار اشتراکی، شاهد پر شدن دفترهای اختصاصی خود زودتر از صندلی های اشتراکی هستند و این نشان دهنده نیاز داشتن فضای کار اختصاصی حتی در دفتر های اشتراکی نیز هست.

البته که این موضوع باعث شده است که بسیاری از دفترهای کار خصوصی، بخاطر اجاره نرفتن توسط افراد، رو به تبدیل شدن به فضای کار اشتراکی آورده‌اند و تبدیل به فضای کار اشتراکی شده‌اند.

در شروع فضاهای کار اشتراکی، کمتر کسی فکر می‌کرد که این فرهنگ در روزمره ما رخنه کند، اما امروزه حضور آن بیشتر و بیشتر می‌شود، و این نشان‌دهنده افزایش رشد استفاده آن است، که شاید در آینده، درصد بیشتری از بازار را تصرف کند.